Rusya’nın Ukrayna’ya saldırısını tasvip edenler yahut mazur gorenler, en azından anlayışla karşılayanlar diyor ki: “NATO’nun doğuya gerçek genişlemeyeceğine, eski Sovyet ve Varşova Paktı ülkelerini bünyesine katmayacağına dair Rusya’ya kelam veren Batı, kelamında durmadı. Çek Cumhuriyeti, Macaristan, Polonya, Bulgaristan, Estonya, Letonya, Litvanya, Romanya ve Slovakya -ayrıca 4 eski Yugoslav cumhuriyeti ve Arnavutluk- NATO’ya alındı. Bunlar yetmezmiş üzere Ukrayna’nın da NATO’ya katılması kelam konusu. Kandırılan Rusya’nın reaksiyon göstermesi, büyüyen NATO tehdidi karşısında harekete geçmesi çok doğal.”
Bu argüman, birinci bakışta göründüğü kadar sağlam değil.
NATO o biçimde genişlemeseydi Rusya Ukrayna topraklarına göz dikmeyecek miydi?
Ukrayna’nın gerçek bir devlet olmadığını savunan, hatta tarihi Rus topraklarının Bolşevikler vaktinde diğer uluslara verildiğinden dem vurarak bütün eski Sovyet cumhuriyetlerinin hukuksal temellerini sorgulayan Rusya Devlet Lideri Vladimir Putin’in ortaya koyduğu emperyal vizyona karşın bu soruya gönül rahatlığıyla ‘hayır’ yanıtını verebilen beri gelsin.
Hazır beri gelmişken, üstte mezkûr eski Sovyet ve Varşova Paktı ülkelerinin niçin akın akın NATO’ya koştuğunu, Ukrayna’nın NATO’ya katılmaya niçin can attığını da izah etsin lütfen.
Bunların NATO’ya yönelişi, ABD’nin değirmenine su taşıma hevesinden kaynaklanmadı herbiçimde.
Geçmişte Rusya tarafınca yutulan ve ‘tekrar asla!’ diyen ülkelerin inançlı bir limana -veya o denli olduğuna inandıkları bir limana- sığınma iradesidir bu; Batılı emperyalistlere yardakçılık filan değil.
Rusya, bu ülkelerin inancın kazanarak eski yaraları kapatmaya ve Batı’nın onlar üstündeki nüfuzunu bu türlü azaltmaya bakmalıydı lakin tam zıddını yaptı, yapıyor; ‘Ben değişmedim, Çarlık ve Sovyet vaktinde her neysem yeniden oyum, herkes ayağını denk alsın’ bildirisini verdi, veriyor.
Estonya, Letonya, Litvanya ve dahi Polonya veyahut Romanya artık Ukrayna’nın acı haline bakarak “İyi ki vaktinde NATO’ya kapak atabilmişiz” demesin de ne desin?
Ukrayna onlara gıptayla bakıp NATO’ya girmek için çırpınmasın da ne yapsın?
Rusya’nın burnunun tabanındaki Finlandiya ve İsveç’in şu günlerde NATO’ya alıcı gözle bakmaya başlaması da şaşırtan olmasa gerek.
Şaşılacak şey, Ukrayna’ya topyekûn saldırarak, klasik askerî tarafsızlıkları lisanlara destan olan bu ülkeler nezdinde bile NATO’yu değere bindiren Rusya’nın ‘stratejik aklı’dır.
NE? TÜRKİYE’NİN AYIBI MI?
Geçen hafta Vatan Partisi’nden bir heyetle Moskova’yı ziyaret eden iş adamı Ethem Sancak bir Rus TV kanalına verdiği beyanatta “NATO üyeliği Türkiye’nin geçmişten gelen bir ayıbıdır” dedi fakat Türkiye’nin 1952’de NATO’ya girişi de Rus yayılmacılığına karşı önlem arayışının bir kararıydu.
Burada bir ayıp var ise, o ayıp, Kars ve Ardahan üzerinde hak tez ederek, üstüne bir de İstanbul ve Çanakkale Boğazı’nın denetiminde kelam sahibi olmayı talep ederek Türkiye’yi NATO’ya iten Sovyetler Birliği’nin ve ötürüsıyla Rusya’nın ayıbıydı.
Köprünün altından ne kadar epey sular akmış olursa olsun, emperyalist emellerinden vazgeçmediği aşikâr olan Rusya Türkiye için hâlâ ‘dengelenmesi’ gereken bir güçtür; NATO’nun alternatifi oluşmadan bu ittifaka üyeliğini sonlandıramaz Türkiye.
Öte yandan Batı’yı dengelemek için natürel ki Rusya ile olabildiğince yeterli geçinecektir.
Olabildiğince uygun geçinecektir lakin Rusya’nın yayılmacılığına kayıtsız kalacak kadar değil.
Gerçekten Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, Rusya’nın Ukrayna topraklarını istilası başlar başlamaz, bu harekâtın “kabul edilemez”, “uluslararası hukuka aykırı”, “bölgenin barış, huzur ve istikrarına vurulmuş ağır bir darbe” olduğunu söylemiş oldu ve “Türkiye’nin, Ukrayna’nın toprak bütünlüğünü korumak için verdiği çabayı desteklediğini” belirtti.
Rusya-Ukrayna krizinin orta yerinde, Rusya’nın yansısını göz alınarak Ukrayna’ya satılan Bayraktar TB2 SİHA’lar, bu dayanağın somut sözüdür.
YA NASIL KULLANACAKLARDI SİHA’LARI?
Ethem Sancak, Rus televizyonuna beyanatında “Bayraktar’ları satarken bu biçimde kullanılacağını bilmiyorduk” üzere bir cümle de kurmuş.
Bu doğruysa şayet, hayli komik.
Ukrayna’nın o SİHA’ları Türkiye’den satın almasının yegâne ve apaçık niçini, Kırım ve Donbas’a ‘çöken’ Rusya’yla uğraş kapasitesini artırma gereksinimiydi.
Ve bugün o SİHA’lar doğal ki Rus işgal ordusunun tanklarına, zırhlı araçlarına, füze bataryalarına karşı kullanılıyor.
Ya ne olacaktı?
Bayraktar’ları Moldova veyahut Polonya’ya karşı mı kullanacaktı Ukrayna?
Bu argüman, birinci bakışta göründüğü kadar sağlam değil.
NATO o biçimde genişlemeseydi Rusya Ukrayna topraklarına göz dikmeyecek miydi?
Ukrayna’nın gerçek bir devlet olmadığını savunan, hatta tarihi Rus topraklarının Bolşevikler vaktinde diğer uluslara verildiğinden dem vurarak bütün eski Sovyet cumhuriyetlerinin hukuksal temellerini sorgulayan Rusya Devlet Lideri Vladimir Putin’in ortaya koyduğu emperyal vizyona karşın bu soruya gönül rahatlığıyla ‘hayır’ yanıtını verebilen beri gelsin.
Hazır beri gelmişken, üstte mezkûr eski Sovyet ve Varşova Paktı ülkelerinin niçin akın akın NATO’ya koştuğunu, Ukrayna’nın NATO’ya katılmaya niçin can attığını da izah etsin lütfen.
Bunların NATO’ya yönelişi, ABD’nin değirmenine su taşıma hevesinden kaynaklanmadı herbiçimde.
Geçmişte Rusya tarafınca yutulan ve ‘tekrar asla!’ diyen ülkelerin inançlı bir limana -veya o denli olduğuna inandıkları bir limana- sığınma iradesidir bu; Batılı emperyalistlere yardakçılık filan değil.
Rusya, bu ülkelerin inancın kazanarak eski yaraları kapatmaya ve Batı’nın onlar üstündeki nüfuzunu bu türlü azaltmaya bakmalıydı lakin tam zıddını yaptı, yapıyor; ‘Ben değişmedim, Çarlık ve Sovyet vaktinde her neysem yeniden oyum, herkes ayağını denk alsın’ bildirisini verdi, veriyor.
Estonya, Letonya, Litvanya ve dahi Polonya veyahut Romanya artık Ukrayna’nın acı haline bakarak “İyi ki vaktinde NATO’ya kapak atabilmişiz” demesin de ne desin?
Ukrayna onlara gıptayla bakıp NATO’ya girmek için çırpınmasın da ne yapsın?
Rusya’nın burnunun tabanındaki Finlandiya ve İsveç’in şu günlerde NATO’ya alıcı gözle bakmaya başlaması da şaşırtan olmasa gerek.
Şaşılacak şey, Ukrayna’ya topyekûn saldırarak, klasik askerî tarafsızlıkları lisanlara destan olan bu ülkeler nezdinde bile NATO’yu değere bindiren Rusya’nın ‘stratejik aklı’dır.
NE? TÜRKİYE’NİN AYIBI MI?
Geçen hafta Vatan Partisi’nden bir heyetle Moskova’yı ziyaret eden iş adamı Ethem Sancak bir Rus TV kanalına verdiği beyanatta “NATO üyeliği Türkiye’nin geçmişten gelen bir ayıbıdır” dedi fakat Türkiye’nin 1952’de NATO’ya girişi de Rus yayılmacılığına karşı önlem arayışının bir kararıydu.
Burada bir ayıp var ise, o ayıp, Kars ve Ardahan üzerinde hak tez ederek, üstüne bir de İstanbul ve Çanakkale Boğazı’nın denetiminde kelam sahibi olmayı talep ederek Türkiye’yi NATO’ya iten Sovyetler Birliği’nin ve ötürüsıyla Rusya’nın ayıbıydı.
Köprünün altından ne kadar epey sular akmış olursa olsun, emperyalist emellerinden vazgeçmediği aşikâr olan Rusya Türkiye için hâlâ ‘dengelenmesi’ gereken bir güçtür; NATO’nun alternatifi oluşmadan bu ittifaka üyeliğini sonlandıramaz Türkiye.
Öte yandan Batı’yı dengelemek için natürel ki Rusya ile olabildiğince yeterli geçinecektir.
Olabildiğince uygun geçinecektir lakin Rusya’nın yayılmacılığına kayıtsız kalacak kadar değil.
Gerçekten Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, Rusya’nın Ukrayna topraklarını istilası başlar başlamaz, bu harekâtın “kabul edilemez”, “uluslararası hukuka aykırı”, “bölgenin barış, huzur ve istikrarına vurulmuş ağır bir darbe” olduğunu söylemiş oldu ve “Türkiye’nin, Ukrayna’nın toprak bütünlüğünü korumak için verdiği çabayı desteklediğini” belirtti.
Rusya-Ukrayna krizinin orta yerinde, Rusya’nın yansısını göz alınarak Ukrayna’ya satılan Bayraktar TB2 SİHA’lar, bu dayanağın somut sözüdür.
YA NASIL KULLANACAKLARDI SİHA’LARI?
Ethem Sancak, Rus televizyonuna beyanatında “Bayraktar’ları satarken bu biçimde kullanılacağını bilmiyorduk” üzere bir cümle de kurmuş.
Bu doğruysa şayet, hayli komik.
Ukrayna’nın o SİHA’ları Türkiye’den satın almasının yegâne ve apaçık niçini, Kırım ve Donbas’a ‘çöken’ Rusya’yla uğraş kapasitesini artırma gereksinimiydi.
Ve bugün o SİHA’lar doğal ki Rus işgal ordusunun tanklarına, zırhlı araçlarına, füze bataryalarına karşı kullanılıyor.
Ya ne olacaktı?
Bayraktar’ları Moldova veyahut Polonya’ya karşı mı kullanacaktı Ukrayna?